WIJNSTREKEN
Alentejo
In Lisboa heb je de keuze tussen twee bruggen om de Taag (Tejo) over te steken en in het land ‘voorbij’ (além) de Taag, de Alen-tejo, terecht te komen. In het glooiende landschap neemt de kurkeik een prominente plaats in, hoewel olijfbomen en eucalyptus aan belang winnen. Deze bomen zorgen voor de belangrijkste economische activiteit maar tegelijk is de Alentejo goed voor een vijfde van de totale wijnproductie in Portugal.
Dat het er warm is, staat buiten kijf. Er worden dan ook vooral zonovergoten wijnen geproduceerd die alvast voor onze smaak vaak wat rijp uitvallen. Een paar uitzonderingen vinden we echter meer dan de moeite. Die worden niet toevallig geproduceerd op plaatsen waar de temperatuur milder is.
Onze Alentejowijnen worden gekenmerkt door een kruidige tot krachtige stijl.
Situering
Dit uitgestrekte gebied wordt in het noorden begrensd door de Taag die net boven de Serra de São Mamede uit Spanje het land binnenstroomt om uit te monden in de oceaan net onder Lisboa. Het hele gebied daaronder, over een afstand van 250km, is Alentejo. Hoewel dit globaal genomen duidelijk de warmste regio van Portugal is, variëren de gemiddelde temperaturen toch aanzienlijk van noord naar zuid. Het gebied rond de zuidelijk gelegen stad Beja haalt in juli en augustus bijna een gemiddelde temperatuur van 25°C en de maxima durven zelfs oplopen tot boven 45°C.
In Portalegre in het noorden gaan die maxima zelden boven 40°C en liggen de gemiddelden voor de zomermaanden een volle graad lager. Dat maakt voor de productie van wijn een groot verschil.
De wijnbouw in Alentejo kent een lange geschiedenis en met bijna 25% van het totaal geproduceerde volume in Portugal, goed voor 1.170.000 hl, is de regio duidelijk aan een opmars bezig. Het grootste deel daarvan (46%) wordt in Portugal zelf verbruikt.
80% van de productie is rode wijn, wat gelet op het warme klimaat, logisch is.
Geschiedenis
Wanneer de wijnbouw precies startte in de regio is niet geweten, maar vast staat dat er al voor de komst van de Feniciërs gedomesticeerde wingerds waren. De Grieken hebben nadien met hun kleine amforen heel wat sporen achtergelaten die duiden op een groeiende wijnbouwactiviteit,
maar het waren de Romeinen die de belangrijkste stempel drukten door de introductie van grote terracotta amforen (talhas de barro) waarin het druivensap vergist werd.
Door de komst van de Moren werd de wijnbouw haast volledig teniet gedaan, maar de traditie van wijn maken in amforen overleefde, terwijl dit gebruik in andere Portugese regio’s dan weer verloren ging.
De wijnproductie kende vervolgens doorheen de eeuwen periodes van succes en crisis. Na de phyloxera-plaag en de wereldoorlogen van de 20ste eeuw werden wijngaarden veelal vervangen door andere gewassen om dan vanaf de jaren 1980 terug aan belang te winnen.
In 1988 werd de eerste DOC goedgekeurd en, zoals overal in Zuid-Europa, werden met middelen van de EU heel wat nieuwe projecten gestart.
Vandaag zijn er zo’n 260 producenten en een 100-tal handelaars die druiven/wijn opkopen, goed voor 20.000ha waarvan iets meer dan de helft DOC gebied.
Rode DOC-wijn moet in zijn geheel of voor minstens 75% van een blend bestaan uit volgende druivenrassen: Alfrocheiro, Alicante Bouschet, Aragonez, Cabernet Sauvignon, Castelão, Syrah, Touriga Nacional, Trincadeira.
Daarnaast zijn nog een 25-tal andere inheemse en uitheemse rassen toegestaan voor een maximum van 25% van een blend.
Witte DOC-wijn moet in zijn geheel of voor minstens 75% van een blend bestaan uit: Antão Vaz, Arinto, Fernão Pires, Rabo-de-Ovelha, Roupeiro (Siria) en nog enkele weinig aangeplante rassen.
Daarnaast zijn nog een 30-tal andere rassen in kleinere percentages toegestaan.
Jouw Dynamic Snippet wordt hier weergegeven ... Dit bericht wordt weergegeven omdat je niet zowel een filter als een sjabloon hebt opgegeven om te gebruiken.