Over Porto zijn we nog lang niet uitverteld, maar eerst gaan we in aflevering 2 naar Lisboa en de Zilverkust want dat is waar we de voorbije week ook effectief vertoefden. Het was tijd om bij onze wijnproducenten in de kustregio de nieuwe jaargangen te gaan proeven. 

Na de landing in Lisboa hebben we graag een lekker ontbijt. De voor de hand liggende plek is Pastelaria Versailles op de Avenida Republica, aan de noordkant van Lisboa. Hier is alles onveranderd gebleven ‘desde 1922’, zoals fier onder het logo prijkt. Het pand ademt traditie, de bediening is pure klasse, de koffie van uitmuntende kwaliteit en het aanbod versbereid gebak eindeloos. Beter kan je de dag niet beginnen. 
Let wel, deze Versailles is niet te verwarren met het filiaal dat je in de luchthaventerminal vindt. Dat is effectief van dezelfde eigenaars maar brood en gebak zijn hier toch net iets minder vers. Dat gezegd zijnde, mocht je toch eens op de luchthaven moeten wachten en een hongertje voelen, dan is de gebraden kip van Versailles wel bij voorsprong de beste voedselkeuze van de hele luchthaven.

Tijd om Lisboa te verlaten. We trekken naar een kustlijn van kliffen en smalle stranden die ondanks de pracht behoorlijk rustig blijft. De oceaan heeft hier een zelfbescherming ingebouwd: het zeewater is voor velen te koud om in te zwemmen en dus blijft massatoerisme uit.
Surfers in hun wetsuit kunnen er dan weer niet genoeg van krijgen en komen van over de hele wereld naar hier afgezakt. Dit gebied is wereldberoemd voor uitstekende golven met die van Nazaré als summum. Maar ook als je de voeten liever droog houdt, kan je hier een mooie tijd beleven. We willen hieronder alvast voor elk wat wils neerpennen.

Peniche
Een uurtje noordwaarts rijden vanuit Lisboa ligt Peniche. De stad op zich is niet de meest charmante, de omgeving des te meer. Peniche wordt omringd door de oceaan. Een pittoreske kustyweg voert je langs kliffen, een mooie vuurtoren en kleine, rustige stranden. Het uitzicht op de oceaan gaat nooit vervelen. Zowel aan de noord- als aan de zuidkant van de stad liggen uitgestrekte stranden. Vanop het zand krijg je non-stop het schouwspel van de surfers op zee.

Je eet in Peniche uitstekende vis. Zo is er Profresco, viswinkel annex restaurant. Het interieur is wat inspiratieloos maar de kwaliteit van de vis uitmuntend. Wil je toch wat meer cachet dan is Tasca do Joel zonder meer the place to be. Als je hier niet reserveert, sta je in het hoogseizoen soms meer dan een uur aan te schuiven. De Portugese restaurantbezoeker vindt het trouwens heel normaal om zo lang op een tafel te moeten wachten.
Tasca do Joel ontstond in de jaren 1980 als een ontmoetingsplek voor de lokale vissers. Joel bood hen de grill aan waarop ze hun vis konden klaar maken en in ruil kochten ze bij hem hun wijn. De grill is er nog steeds maar vandaag zorgt het restaurant zelf voor de vis. Die hoef je dus niet mee te brengen. En wijn? Die is er ook in overvloed. Hier vind je nagenoeg alle kwaliteitswijnen die Portugal rijk is. Een etentje bij Tasca do Joel is een omweg waard.

Voor Peniche, enkele kilometers de zee in, liggen de eilandjes van Berlengas. Het is een stuk natuurreservaat waar tal van vogelsoorten graag komen broeden. Voor wie wil uitwaaien, weg van alles is een daguitstap naar Berlengas een aanrader. De tocht erheen kan rustig of net heel snel en spectaculair. In de haven van Peniche vind je vaartuigen naar iets voorkeur.

Bukubaki Eco Surf Resort nabij Baleal

Surfing Spirit
Rijd je vanuit Peniche noordwaarts dan kom je snel in Baleal. Hier wordt helemaal geleefd op het ritme van de golven. Je vindt er gezellige beach bars zoals Bar do Bruno en sympathieke, eenvoudige eetgelegenheden als Mundano.
Wie graag wat luxe opzoekt en toch de surf vibes wil voelen, kan comfortabel overnachten in de Surfers Lodge. Een absolute aanrader voor gezinnen met kinderen is dan weer Bukubaki Eco Surf Resort. Je kunt er kiezen tussen volledig uitgeruste boomhutten of luxe-tenten. Bukubaki heeft zijn eigen surfinstructeurs en verhuurt ook alle materiaal. Boek je een surfles dan wordt je per jeep naar het strand gebracht.

Het mag duidelijk zijn dat we dit gebied zelf grondig verkend hebben en er al meer dan één vakantie met de kinderen doorbrachten. Dat hoeft niet te verbazen. Het is in deze regio dat enkele van onze favoriete wijnmakers actief zijn. Rodrigo van Humus, Luis van Marinho, Emanuel van Safado hebben hun wijngaarden hier in de buurt en stuk voor stuk zijn het fervente surfers. Betere gidsen konden we ons dus niet wensen.

Voel je de surf vibes, dan is een bezoekje aan Nazaré en zijn beruchte Praia do Norte ook een must. Elk jaar in december komen de beste (gekste?) surfers ter wereld naar hier afgezakt om er de soms 30 meter hoge golven te trotseren. De golven zijn zo hevig dat de surfers de hulp van een jetski nodig hebben om erop te raken. Het uitkijkpunt op het oceaangeweld, aan de vuurtoren van Nazaré, is een waar bedevaartsoord, helemaal met z’n eigen toegangsboog en een kunstwerk van een surfer met een hertenkop, Veado genoemd. Voor wie de onmetelijke kracht van de natuur wil bewonderen, is dit alleen al een retour Portugal waard.
Als Praia do Norte strikt gereserveerd is voor de meest onderlegde surfers van de planeet, kunnen normale stervelingen het hele jaar door terecht op de andere stranden in de regio. Overal vind je wel surfscholen waar je vaak zomaar kunt binnenwandelen en voor je het weet lig je met een instructeur naast je op een surfboard in de zee. Zelfs als eenmalige activiteit is een surfles echt een aanrader. Je ervaart de kracht van de oceaan in eerste lijn en met wat geluk blijf je zelfs al een keertje recht op je board staan.

En wie in Nazaré is, kan net zo goed nog wat cultuur meepikken. In het nabijgelegen Alcobaça, bouwden de Cisterciënzer-monniken in de 12de eeuw een groot klooster. Het is vandaag niet langer in gebruik maar het is perfect bewaard gebleven. Ook de invloed van de monniken is nog altijd te voelen. Net als in andere wijnregio’s, Bourgogne op kop, lagen de Cisterciënzers met hun oog voor detail en hun innovaties aan de basis van de modernisering van de wijnbouw. Ondermeer door toedoen van de wijnbouw ontstond in de kloosters nog een andere Portugese traditie, die van de zoetigheden op basis van eigeel, gekend als de ‘doces conventuais’. 

Voor het klaren van de wijn werd steevast eiwit gebruikt en het eigeel was een restproduct. Toen de Portugezen plots suiker meebrachten vanuit hun kolonies, combineerden de monniken op allerelei ingenieuze manieren het eigeel met suiker en noten.
Die zoetigheden vind je vandaag nog in elk Portugees dorp. Tegenover het klooster van Alcobaça vind je Pastelaria Alcôa, die zichzelf met reden ‘Mestres em Doces Conventuais’ noemen. Hier kan elke zoetebek zijn hart ophalen.

Zit de reis langs de kust er stilaan op, maar heb je nog geen zin om veel te vroeg op de luchthaven aan te komen? Dan is Ericeira nog een perfecte tussenhalte. Dit gezellige kustdorpje is een fijne mengelmoes van vissers en surfers. Bij Mar das Latas kan je er genieten van het beste uitzicht en is de wijnselectie dik in orde. Je vindt er de flessen van de meeste natuurwijnmakers in Portugal.
De korte afstand tot de luchthaven van Lisboa (35 minuten rijden en nooit druk verkeer langs deze kant van de stad) is ideaal om in Ericeira te genieten tot het laatste moment.

Atlántico in je glas
Als je ergens de invloed van de oceaan in je glas kunt proeven, is het wel in de kustregio boven Lisboa. De afkoeling uit de zee in combinatie met de natuurlijke manier van wijn maken die hier de norm is, zorgt voor wijnen met heel veel spanning en energie.
Ontdek in onderstaande wijnen waarom wij zo'n grote fan zijn van de regio.